Ελληνικά
Γράφει ο Κωνσταντίνος Παντελής, Εξωτερικός Συνεργάτης ΚΕΔΙΣΑ
Αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες ειδήσεις της εβδομάδας στον τομέα της συλλογικής άμυνας, αποτελεί η εκκίνηση της στρατιωτικής άσκησης του ΝΑΤΟ με το κωδικό όνομα Trident Juncture τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη άσκηση των τελευταίων δέκα χρόνων μεταξύ των μελών του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου και αναμφίβολα συμπίπτει χρονικά, αν και συμπτωματικά, με μια συγκυρία κομβικής σημασίας, την εμπλοκή της Ρωσίας στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας αλλά και σε γενικότερο πλαίσιο στο θέατρο επιχειρήσεων της Μέσης Ανατολής. Η ίδια η άσκηση που θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Νοεμβρίου και στην οποία η Ρωσία έχει προσκληθεί ως παρατηρητής, περιλαμβάνει στο δυναμικό της 36.000 στρατιώτες, 230 στρατιωτικές μονάδες, 140 αεροσκάφη και περισσότερα από 60 πλοία. Οι επιμέρους ενότητες και τα σενάρια της άσκησης, που περιλαμβάνει χερσαία, ναυτικά αλλά και εναέρια στοιχεία θα λάβουν χώρα μεταξύ τριών εκ των συμμαχικών χωρών, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Το σημαντικότερο στοιχείο, το οποίο σκοπεύει να αναδείξει μέσω της ευρείας στρατιωτικής άσκησης σε ρεαλιστικές συνθήκες η Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι το καινούριο της επιχειρησιακό εργαλείο: η «αιχμή του δόρατος» του στρατιωτικού σκέλους, δύναμης 5000 στρατιωτών με το όνομα VJTF (Very High Readiness Joint Task Force). Το συγκριτικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης δύναμης έγκειται στο ότι είναι σε θέση να βρεθεί σε επιχειρησιακή ετοιμότητα σε χρονικό διάστημα λίγων ημερών, στο πλαίσιο της δύναμης ταχείας αντίδρασης που αριθμεί στο δυναμικό της 40.000 προσωπικό. Το συγκεκριμένο σκέλος των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, που διαθέτει αεροπορικές, ναυτικές αλλά και ικανότητες ειδικών επιχειρήσεων προβλέπεται να μπορεί να φθάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της τον επόμενο χρόνο και σκοπό έχει την άμεση αντίδραση της Συμμαχίας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων διαχείρισης κρίσεων.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η VJTF δεν είναι παρά μια συγκροτημένη δύναμη μερικής μόνο ανακοπής των ρωσικών δυνάμεων σε περίπτωση περαιτέρω ανάπτυξής τους, είτε στο ανατολικό, είτε στο νότιο τμήμα της Συμμαχίας. Άλλοι πάλι, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας, θεωρούν πως η VJTF σε πλήρη επιχειρησιακή δυνατότητα μπορεί να χρησιμεύσει ακόμα και εκτός συνόρων του ΝΑΤΟ, για τη σταθεροποίηση των περιοχών κατά την περίοδο μετά τη διένεξη, ή για την αποκλιμάκωση της κρίσης, στη γενικότερη φιλοσοφία περί διαχείρισης κρίσεων.
Σε κάθε περίπτωση, η άσκηση Trident Juncture, τόσο κατά τη διάρκειά της, όσο και με το πέρας της, το σίγουρο είναι πως θα παράσχει χρήσιμα συμπεράσματα για τις δυνατότητες αλλά και τα ενδεχόμενα κενά της Συμμαχίας, α) στη συλλογική άμυνα, β) στην προστασία των κρατών-μελών της σε κάθε γεωγραφική περιοχή, γ) στην γενικότερη ευελιξία του ΝΑΤΟ στη διαχείριση κρίσεων (κεντρικό πυλώνα του μαζί με τη συλλογική άμυνα και ασφάλεια), αλλά και δ) συγκεκριμένα στην ικανότητα ταχείας αντίδρασης σε περίπτωση μιας κρίσης ανάλογης με αυτή της Ουκρανίας, όπου η καθυστερημένη χρονικά ανάληψη πρωτοβουλίας δημιούργησε, με την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, ένα απευκταίο status quo για τα συμφέροντα της Συμμαχίας.
Εδώ παραθέτουμε και σχετικό σύνδεσμο με επιμέρους γραφική απεικόνιση των λεπτομερειών της άσκησης.
http://www.nato.int/nato_static_fl2014/assets/pdf/pdf_2015_10/20151021_151021-tj15-infograph.pdf