Στην αρχή της προεδρικής θητείας του, ο πρόεδρος Ομπάμα κατέταξε τις προτεραιότητες της πολιτικής του για τα πυρηνικά. Αμεση προτεραιότητά του θα ήταν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ενώ μικρότερη προσπάθεια θα κατέβαλε για την ανάσχεση του βορειοκορεατικού προγράμματος. Η επιλογή αυτή ήταν ρεαλιστική. Παρότι η ορθότητά της θα κριθεί στο μέλλον, το Ιράν απέστειλε ήδη το 98% του σχάσιμου υλικού που διαθέτει στη Ρωσία, αποκλείοντας ουσιαστικά κάθε πιθανότητα κατασκευής πυρηνικών όπλων για τουλάχιστον μία δεκαετία.
Η βορειοκορεατική ηγεσία, όμως, έχει αποδείξει ότι δρα απρόβλεπτα, όταν νιώθει ότι αγνοείται. Η πυρηνική έκρηξη της Τετάρτης και οι ισχυρισμοί της Πιονγιάνγκ για πυροδότηση βόμβας υδρογόνου –παρά τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίσθηκε από ειδικούς σε όλο τον κόσμο– αποτελεί υπενθύμιση ότι η Βόρεια Κορέα έχει δαπανήσει πλουσιοπάροχα στο ατομικό της πρόγραμμα, την ώρα που οι Αμερικανοί διαπραγματευτές βρίσκονταν κλεισμένοι στο ξενοδοχείο της Βιέννης για να επιτύχουν συμφωνία με το Ιράν.
Οι επιπτώσεις των δαπανών αυτών είναι σημαντικές, ακόμη και αν δεν οδήγησαν στην πυροδότηση βόμβας υδρογόνου. Το μέχρι πρότινος μικρό πυρηνικό οπλοστάσιο της Πιονγιάνγκ αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά, όπως υπογραμμίζουν ειδικοί. Οι εκτιμήσεις για το μέγεθος του οπλοστασίου αυτού κάνουν λόγο για περισσότερες από 20 βόμβες μέχρι το τέλος του έτους.
Στο μεταξύ, η Βόρεια Κορέα έχει βελτιώσει το βεληνεκές και τις μεθόδους μετακίνησης των πυραύλων της, καθιστώντας τους δύσκολα ανιχνεύσιμους, ενώ ακόμη πιο δύσκολη θα είναι η καταστροφή τους, σε περίπτωση που το καθεστώς καταρρεύσει ή αποφασίσει να αξιοποιήσει το οπλοστάσιό του.
Εκτιμήσεις του Πενταγώνου
Αμερικανοί αξιωματούχοι του Πενταγώνου εκτιμούν ότι η Πιονγιάνγκ έχει την ικανότητα να κατασκευάσει πυρηνικό όπλο κατάλληλο για γόμωση πυραύλου. Ενας τέτοιος πύραυλος θα μπορούσε έτσι να πλήξει τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στον Ειρηνικό, ακόμη και τη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.
Οι τρόποι αντιμετώπισης της βορειοκορεατικής απειλής παραμένουν, ωστόσο, περιορισμένοι. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχουν αποδειχθεί ανίκανες να τιθασεύσουν τις φιλοδοξίες της ηγεσίας στην Πιονγιάνγκ, ενώ οι ελπίδες για κατάρρευση του καθεστώτος έμειναν στο επίπεδο των φαντασιώσεων, με την οικογένεια Κιμ να έχει επιβιώσει δώδεκα Αμερικανών προέδρων.
Η «στρατηγική υπομονής», την οποία ακολούθησε η προεδρία Ομπάμα –η αποφυγή δηλαδή υπερβολικών αντιδράσεων σε κάθε βορειοκορεατική δοκιμή– μπορεί εντέλει να αποδειχθεί ότι άνοιξε τον δρόμο της Πιονγιάνγκ να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο ανάλογο με εκείνο του Πακιστάν.
Ακόμη και ορισμένοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα παραδέχονται ότι η επιμονή του Λευκού Οίκου να μη συνομιλεί με τη Βόρεια Κορέα, εφόσον η Πιονγιάνγκ δεν αποδέχεται ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να καταλήξει στον πλήρη αφοπλισμό της, αποτελεί συνταγή διπλωματικής αποτυχίας. Ο πρώην επικεφαλής της πρώτης διαπραγματευτικής ομάδας του Ομπάμα για τη Βόρεια Κορέα, Στίβεν Μπόσγουερθ, ο οποίος πέθανε το περασμένο Σαββατοκύριακο, έλεγε ότι μία κυβέρνηση πρόθυμη να συνομιλεί με το Ιράν, την Κούβα και τη Μιανμάρ, δεν έχει τίποτα να χάσει διαπραγματευόμενη με τους λιμοκτονούντες απομονωμένους Βορειοκορεάτες.
Η Πιονγιάνγκ, από τη μεριά της, δεν έχει κανένα κίνητρο να εγκαταλείψει το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Σε αντίθεση με το Ιράν, το οποίο δέχεται επίθεση γοητείας από πολλές χώρες του κόσμου, η Βόρεια Κορέα δεν διαθέτει πετρέλαιο, ούτε ακμάζουσα μεσαία τάξη και ελάχιστο στρατηγικό ενδιαφέρον για τη Δύση. Η μεγαλύτερή της δύναμη είναι η ικανότητά της να απειλεί μία από τις πιο εύπορες περιοχές του κόσμου.
Η στρατηγική της Βόρειας Κορέας αφορά έτσι την ενίσχυση της ικανότητάς της να απειλεί, ελπίζοντας ότι ο πλανήτης θα την αποδεχθεί ως πυρηνική δύναμη, άξια διαπραγμάτευσης. Βόμβα υδρογόνου –ή μη– τα πυρηνικά όπλα αποτελούν εγγύηση ασφάλειας για τη χώρα, ενώ η πρόσφατη δοκιμή δείχνει ότι η Πιονγιάνγκ δεν είναι έτοιμη να εγκαταλείψει την εγγύηση αυτή.
Πηγή: www.kathimerini.gr