Γράφει η Αικατερίνη Γενετζάκη, Αναλύτρια ΚΕΔΙΣΑ
Η Συρία έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1946 και ο πληθυσμός της αποτελείται από πολλές εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες. Πρόκειται για ένα κράτος τα σύνορα του οποίου είναι «τεχνητά», δεν προκύπτουν δηλαδή από την κοινή ιστορία, αλλά από τις συμφωνίες των Μ. Δυνάμεων (Σάικς- Πικό 1916), που ήθελαν να μοιράσουν ζώνες επιρροής στη Μέση Ανατολή. Η Συρία ύστερα από μια αποτυχημένη ένωση με την Αίγυπτο, εγκατέλειψε το σχέδιο αραβικής ένωσης. Τη διακυβέρνηση της Δαμασκού κατέχει το σοσιαλιστικό κόμμα Μπαάθ από το 1963, όπου παρατηρείται σταδιακή, οικονομική και πολιτική, στροφή προς το συντηρητισμό. Φαινόταν ότι, το Μπααθικό κόμμα δεν ήταν πια ικανό να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες των Σύριων πολιτών. Ειδικότερα με τη διαδοχή του Μπασάρ αλ-Άσαντ, από τον πατέρα του το 2000, εγκαινιάστηκε μια πολιτική στροφή που αφορούσε κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη δυσαρέσκεια του κόσμου.