Ελληνικά
Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου του 2014 έλαβε χώρα στην Ουαλία η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Φυσικά το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της Διεθνούς κοινής γνώμης μονοπώλησε η στάση που υιοθέτησαν οι Αρχηγοί των Κρατών Μελών της Συμμαχίας σε ότι αφορούσε στο Ουκρανικό Ζήτημα.
Εάν όμως κάποιος «έμπαινε στον κόπο» να διαβάσει το κοινό ανακοινωθέν[1] που εξεδόθη με το τέλος της Συνόδου, θα διαπίστωνε ότι εξίσου σημαντική ήταν και η αναφορά στην κατάσταση στην Μέση Ανατολή – Βόρεια Αφρική (εφεξής θα αναφέρω την περιοχή ως ΜΕΝΑ: Middle East – North Africa). Πράγματι στην παρ 5 του κειμένου υπάρχει η εξής αναφορά:
«It also responds to the risks and threats emanating from our southern neighbourhood, the Middle East and North Africa.»
Η αναφορά αυτή, όπως περιλαμβάνεται στο πλέον επίσημο έγγραφο της Συμμαχίας, καταδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι το κορυφαίο όργανο αποφάσεων αυτής, το Συμβούλιο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων, είχε σαφώς σχηματίσει εικόνα σχετικά με την δραστηριότητα του ISIS, και την κατέτασσε στο ίδιο επίπεδο με τις επιπτώσεις της κατάστασης στην Ουκρανία. Μάλιστα, μπορεί κάποιος να πει πως ενώ σε ότι αφορούσε στην ρωσική στάση η φρασεολογία είναι ήπια («…challenges posed by Russia and their strategic implications…»), η αναφορά στην Μ. Ανατολή είναι σαφώς πιο «επιθετική» («…risks and threats…»).
Φυσικά, αυτομάτως τεκμαίρεται ότι και η νέα Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης (ΔΤΑ ή αγγλιστί Very High Readiness Joint Task Force – VJTF) , η οποία αποφασίσθηκε να συγκροτηθεί, θα έχει ως αποστολή της και την επέμβαση το Ν-ΝΑ πλευρό της Συμμαχίας, ασχέτως αν πρωτίστως θα είναι προσανατολισμένη προς τα Ανατολικά.
Τι σημαίνει όμως αυτό για την Συμμαχία; Ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν την κατάσταση στην περιοχή.
Αυτή την στιγμή στην ΜΕΝΑ βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση κυριολεκτικού αλληλοσπαραγμού. Η κατάσταση αυτή προέκυψε όταν καταπιεσμένες επί δεκαετίες φυλετικές αλλά πρωτίστως θρησκευτικές διαφοροποιήσεις (ας μην ξεχνάμε ότι για την περιοχή η θρησκευτική ταυτότητα υπερκαλύπτει την εθνική) ξέσπασαν σε ένα όργιο βίας, σαφώς υποκινούμενο από εξωτερικούς παίκτες. Ουσιαστικά οι δυτικές δυνάμεις (κάποιες από τις οποίες πρωτοστάτησαν στην απόσπαση της περιοχής από την οθωμανική κυριαρχία), αποφάσισαν ότι το επικρατούν status quo δεν εξυπηρετούσε πλέον τις επιδιώξεις τους.
Το αποτέλεσμα είναι η «ανατίναξη» σταθερών μέχρι τούδε κρατών, τα οποία έχουν ουσιαστικά πάψει να υφίστανται ως κράτη. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική επισήμανση, διότι ακόμη στην Ελλάδα συνεχίζουμε να αναφερόμαστε σε «Συρία, Λιβύη, Ιράκ», οντότητες που δεν υπάρχει περίπτωση να σχηματιστούν ξανά σε ενιαία κράτη. Και αυτό κυρίως γιατί διαλύθηκαν και οι αντίστοιχες κοινωνίες που συγκροτούσαν τα κράτη αυτά. Πέραν της Λιβύης, η οποία ούτως ή άλλως ήταν ένα συνονθύλευμα φυλών, ειδικά στην Συρία, οι κοινωνικές δομές εξαρθρώθηκαν πλήρως. Δεν είναι τυχαία η πληροφορία ότι πολλοί από τους πρόσφυγες οι οποίοι συρρέουν στα ελληνικά παράλια και νησιά, είναι Σύριοι μορφωμένοι[2], οι οποίοι κατευθύνονται σε χώρες της Β. Ευρώπης. Αυτό το δυναμικό που διαρρέει από την Συρία ποτέ δεν θα αναπληρωθεί.
Τι σημαίνει όμως αυτό από πλευράς ασφαλείας; Ότι πολύ απλά στην θέση των παλιών κρατών, θα απομείνουν ασθενή κρατικά μορφώματα, με σαφώς υποβαθμισμένο επίπεδο ζωής. Και τι σημαίνει χαμηλό επίπεδο διαβίωσης; Σημαίνει εξτρεμισμό… Ο οποίος που θα εκτονωθεί; Κατ΄ αρχήν κατά του άμεσου γείτονα, «οιονεί» αλλόθρησκου (Σιΐτη, Σουνίτη, Χριστιανού, Εβραίου κλπ) ή αλλογενούς (Τούρκου, Άραβα, Κούρδου, Πέρση κλπ). Μετά όμως τι;
Κατά την άποψη του γράφοντος, σειρά έχει ο «δυτικός»… Ελπίζω πραγματικά, όσοι από την Δύση «σιγοντάρισαν» αυτές τις ανατροπές στον μουσουλμανικό κόσμο να ήξεραν τι έκαναν. Προσωπικά επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω …Το τελευταίο περιστατικό με τους 37 νεκρούς τουρίστες στην Τυνησία, το αντίθετο αποδεικνύει.
Αρκετοί «παίκτες» στην περιοχή νιώθουν ικανοποιημένοι. Η Χεζμπολάχ πλέον «ματώνει» πολεμώντας το ISIS, η Σιϊτική πλευρά στο Ιράκ διαπίστωσε πόσο ανίκανη είναι να το διατηρήσει ενιαίο σαν κράτος, όπλα πουλήθηκαν σε όλους τους αντιμαχόμενους (μόνο η Γαλλία «τσίμπησε» συμβόλαιο 3 δις ευρώ από τον Λίβανο, με Σαουδαραβικά χρήματα) αλλά μετά τι;
Εάν φερειπείν η Χεζμπολάχ αποφασίσει ότι δεν την «χωράει» πλέον ο Λίβανος και για εκδίκηση ξεκινήσει νέο εμφύλιο; Εάν μετά την Λιβύη αποσταθεροποιηθεί η Αλγερία; Είναι ποτέ δυνατόν να επιστρέψουμε ποτέ στην εποχή που η Μεσόγειος θα βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη προς αυτή του 16ου και του 17ου αιώνα, δηλαδή με «εμιράτα» στα παράλιά της; Φυσικά, ήδη η ιστορία επαναλήφθηκε ως τραγωδία και όχι ως φάρσα, με τις δεκάδες πνιγμένων προσφύγων, οι οποίοι έφευγαν κυνηγημένοι από τις αποσταθεροποιημένες πατρίδες τους (Λιβύη, Τσάντ, Μάλι, Νίγηρας), χώρες οι οποίες για να μην γελιόμαστε αποσταθεροποιήθηκαν από τις Δυτικές δυνάμεις, μόλις υπήρξε Κινεζική επιχειρηματική παρουσία… Χαρακτηριστική περίπτωση η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Ξαφνικά, ο χριστιανός (!!!) πρόεδρος Μποζιζιέ ανατράπηκε από Μουσουλμανικές πολιτοφυλακές, οι οποίες διέλυσαν την χώρα, κυνηγώντας και σκοτώνοντας τους ντόπιους χριστιανικούς πληθυσμούς, με αποτέλεσμα να «απαιτηθεί» η γαλλική στρατιωτική επέμβαση.
Προσωπικά πιστεύω ότι η όλη αποσταθεροποίηση της περιοχής, αποσκοπεί σε μια μορφή νέο-αποικιοκρατίας. Δηλαδή, η τελική επιδίωξη είναι ο στρατιωτικός έλεγχος των περιοχών, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ο πολιτικός και οικονομικός έλεγχος τους. Φαντάζομαι την σκέψη στο μυαλό πολλών δυτικών: «Μα, σας παραχωρήσαμε ανεξαρτησία, όπως μας απαιτήσατε, και καταλήξατε να αλληλοσκοτώνεστε… Άρα, ίσως πρέπει να σας θέσουμε και πάλι υπό καθεστώς προστασίας».
Ο έλεγχος αυτός θα υλοποιηθεί μέσω «διακριτικών» στρατιωτικών επεμβάσεων, όπου δει. Φυσικά, με περιορισμένες στρατιωτικές δυνάμεις (οι καιροί είναι «δημοσιονομικά» δύσκολοι» για όλους). Ότι πρέπει για την VJTF… Βέβαια για να ενεργοποιηθεί θα πρέπει να προκύψει απειλή κατά κράτους μέλους της Συμμαχίας, η οποία να εμπίπτει στο άρθρο 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Ή να υπάρξει ομόφωνη απόφαση των κρατών μελών για ενέργεια εκτός άρθρου 5.
Διόλου δύσκολο… Με την κατάσταση όπως εξελίσσεται, με ορδές προσφύγων να συρρέουν προς την ΕΕ, είναι θέμα χρόνου η κατάσταση να ξεφύγει. Ήδη το βιώνουν εν τινί τρόπω οι κάτοικοι της Λέσβου, της Κώ, της Λαμπεντούζα… Είναι δε ξεκαρδιστικός ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονται τα ΜΜΕ στην πιθανότητα διείσδυσης μέσα στις μάζες των εξαθλιωμένων προσφύγων, τζιχαντιστών… Μα οποιοσδήποτε δύσμοιρος, εξαθλιωμένος, βιαίως εκτοπισθείς, πεινασμένος πρόσφυγας είναι ευεπίφορος στην ριζοσπαστικοποίηση. Ειδικά αν θεωρεί ως υπαίτιους για τα βάσανα του, τους κατοίκους της χώρας στην οποία έχει προσφύγει. Ας μην γελιόμαστε… Στο μυαλό του κάθε Άραβα πρόσφυγα οι δυτικές χώρες είναι μισητές. Το αν θα εκδηλώσει το μίσος του με πράξεις είναι απλά θέμα ψυχοσύνθεσης. Δεν λέω τίποτα άλλο παρά μόνο: Θυμηθείτε το Charlie Hebdo…
Θεωρώ ότι η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Μεσόγειο θάλασσα είναι επικείμενη. Ίσως κατ’ αυτό τον τρόπο βρει λόγο ύπαρξης και η Συμμαχία σαν οργανισμός. Ειδικά σε μια περίοδο που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν φαίνεται να πολυενοχλείται από το Ουκρανικό, ένα ενδεχόμενο αίτημα υποστήριξης από μια συμμαχική χώρα της περιοχής να γίνει ασμένως αποδεκτό. Και να δοθεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για ανάπτυξη δυνάμεων. Ήδη οι Ιταλοί πρωτοπορούν. Η επιχείρηση «Mare Nostrum» διεξήχθη υπό ιταλική διοίκηση. Βρετανικά πλοία προσφέρουν βοήθεια στην περισυλλογή προσφύγων. Η FRONTEX δραστηριοποιείται στην ελληνική μεθόριο. Η γερμανίδα υπουργός άμυνας επισκέφθηκε τον Λίβανο…
Το μεγάλο ζήτημα είναι οι επιπτώσεις σε εμάς σαν Ελλάδα. Απαιτείται εγρήγορση… Αρκετά προβλήματα έχουμε ήδη.
_______________
[1]http://www.nato.int/cps/en/natohq/official_texts_112964.htm?selectedLocale=en
[2] Tο καθεστώς Άσαντ, ήδη από μακρού χρόνου, έχοντας εκμεταλλευθεί και την υποστήριξη της ΕΣΣΔ, τους δεσμούς με την παλιά αποικιοκρατική δύναμη, την Γαλλία, αλλά και τον δικό του καθαρά κοσμικό χαρακτήρα, είχε προωθήσει το γενικότερο μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού, δίνοντας ευκαιρίες για μόρφωση υψηλού επιπέδου.