Ελληνικά
Γράφει ο Μιχαήλ Χατζηάστρου, Κύριος Ερευνητής ΚΕΔΙΣΑ
Ως κατευνασμός στις Διεθνείς Σχέσεις ορίζεται «η μείωση της έντασης μεταξύ δύο κρατών με μεθοδική απομάκρυνση των βασικών αιτιών σύγκρουσης και ασυμφωνίας ανάμεσά τους» (Craig and George 1990: 250). Η ερμηνεία του Robbins συμπεριλαμβάνει επιπλέον και τις έννοιες της ανασφάλειας, του φόβου, της υπεροχής και του οικονομικού πλεονεκτήματος μέσω αποφυγής της σύγκρουσης, των λελογισμένων παραχωρήσεων και των διαπραγματεύσεων (Robbins, 1988: 8).
Μια επιπλέον πτυχή έρχεται να προσθέσει ο Rock, τονίζοντας πώς συνήθως κάποιο εκ των κρατών προβαίνει σε περισσότερες παραχωρήσεις, όπως και το ότι ο κατευνασμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά και με άλλες μορφές εξωτερικής πολιτικής (Rock, 2000: 12). Ο όρος δεν είχε ανέκαθεν αρνητική χροιά, με την τάση αυτή να παρουσιάζεται μετά την αποτυχημένη αποτροπή του χιτλερικού καθεστώτος που οδήγησε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο ελληνοτουρκικό σύστημα η επιλογή της στρατηγικής του κατευνασμού εκ μέρους της Ελλάδας έχει της καταβολές της ήδη στα πρώτα χρόνια μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, ωστόσο φαίνεται πως έχει φτάσει στα όρια της καθώς οι διεκδικήσεις και ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας θίγουν πλέον τον σκληρό πυρήνα των ζωτικών εθνικών συμφερόντων.
