Ελληνικά
Γράφει ο Γιώργος Ξ. Πρωτόπαπας, Εκτελεστικός Δ/ντης ΚΕΔΙΣΑ
H πολιτική αστάθεια στην Ισπανία ενδεχομένως να συνεχιστεί και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Ιουνίου καθώς το αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει σε ένα εκ νέου κοινοβούλιο χωρίς κυβερνητική πλειοψηφία. Η μόνη λύση θα είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης συνασπισμού ώστε να μην επαναληφθεί το αδιέξοδο των εκλογών της 20ης Δεκεμβρίου 2015.
Το κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής σκηνής μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου είναι τα ποσοστά που έλαβαν δυο νέα κόμματα: οι ριζοσπάστες αριστεροί Pοdemos που εμφανίζονται ως «φάρος ελπίδας» για πολλούς πολίτες που έχουν πληγεί από τα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσαν το σοσιαλιστικό Socialist Party (PSOE) και το συντηρητικό Partido Popular (PP) του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και οι κέντρο –δεξιοί Ciudadanos που αποτελούν πόλο έλξης για επιχειρηματίες και πολίτες οι οποίοι απογοητευτήκαν από τις πολιτικές του PP. Οι Ciudadanos (Πολίτες) και ο ηγέτης τους ο 35χρονος Αλμπέρ Ριβέρα φιλοδοξούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Κατά τη διάρκεια του έξι μηνών πολιτικού αδιεξόδου οι διαπραγματεύσεις για μια κυβέρνηση συνασπισμού διερεύνησαν τις πιθανότητες για: μια κυβέρνηση μεταξύ του συντηρητικού PP και των Ciudadanos, μια κυβέρνηση PP και σοσιαλιστών PSOE, μια αριστερή κυβέρνηση PSOE και Podemos με τη στήριξη των Βάσκων και Καταλανών εθνικιστών.
Η εκλογική «έκρηξη» των Podemos, αλληλέγγυων του ΣΥΡΙΖΑ, που ιδρύθηκαν μόλις το Μάρτιο του 2014 (ως επακόλουθο του κινήματος «Ιντιγνάδος» – Αγανακτισμένων), μετέβαλλε ριζικά το πολιτικό τοπίο. Οι Podemos (Εμείς Μπορούμε) κατεβαίνουν στις εκλογές ως Unidos Podemos σε συνεργασία με το United Left Party του οποίου επικεφαλής είναι ο πρώην κομμουνιστής ηγέτης Αλμπέρτο Γκαρθόν. Ο ηγέτης των Podemos ο 37χρονος Πάμπλο Ιγκλέσιας επιδιώκει να μετριάσει το άκρο – αριστερό προφίλ του κόμματός του και συνδυάζει παραδοσιακές σοσιαλιστικές ιδέες με ένα σύγχρονο λαϊκισμό.
Οι Podemos παρουσίασαν το πρόγραμμά τους εμπνευσμένοι από τον κατάλογο του ΙΚΕΑ, με τα μέλη του κόμματος να ποζάρουν σε διαφορετικά μέρη ενός ιδανικού σπιτιού. Οι Podemos υποστηρίζουν ότι θα μειώσουν το επίπεδο της ανεργίας που είναι στο 21% σε κάτω από 11% μέχρι το τέλος της λήξης του επόμενου κοινοβουλίου. Επίσης σχεδιάζουν να αυξήσουν τη φορολογία για εισοδήματα πάνω από € 60.000, με το φορολογικό συντελεστή να πιάνει το 55% για εισοδήματα άνω των € 300.000.
Οι πολιτικές ισορροπίες δεν φαίνεται να μεταβάλλονται ριζικά με βάση τις δημοσκοπήσεις καθώς δεν προβλέπεται κυβερνητική πλειοψηφία ενός κόμματος. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Metroscopia για την εφημερίδα El Pais έδειξε ότι το συντηρητικό Partido Popular (PP) προηγείται με 28.9%, οι United Podemos ακολουθούν με 25.4%, οι σοσιαλιστές PSOE λαμβάνουν 20.8%, και οι Cuidadanos 15.9%. Η μόνη διαφοροποίηση από τις εκλογές του Δεκεμβρίου είναι ότι οι United Podemos δείχνουν μέχρι στιγμής να κερδίζουν τη δεύτερη θέση από τους PSOE. Ο συνασπισμός United Podemos αναμένεται να προσθέσει στους Podemos 923.000 ψήφους στους ήδη 5,19 εκατ. ψήφους που έλαβαν στις προηγούμενες εκλογές.
Οι εκτιμήσεις για τις εκλογές της 26ης Ιουνίου δείχνουν ότι μόνο ένα κυβερνητικός συνασπισμός μπορεί να λειτουργήσει για να επέλθει πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Οι Podemos δεν μπορούν να εξελιχθούν σε κύριοι εκπρόσωποι της ισπανικής αριστεράς καθώς το σοσιαλιστικό κόμμα PSOE συνεχίζει να αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη και δεν έχει διαλυθεί ή μετακομίσει σε αυτούς. Ο ηγέτης του ο 44χρονος Πέδρο Σάντσες, ο οποίος ανέλαβε μετά τη συντριπτική ήττα των σοσιαλιστών στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014 κατάφερε να το διατηρήσει στην ελίτ των πολιτικών κομμάτων Οι Podemos αντλούν την εκλογική τους δύναμη από την αγανάκτηση των πολιτών, αποτελώντας την ισπανική εκδοχή του άκρο-αριστερού λαϊκισμού. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας αν τελικά καταφέρει και γίνει πρωθυπουργός ενός κυβερνητικού συνασπισμού θα αναγκαστεί να διατηρήσει ευαίσθητες σορροπίες στο εσωτερικό του United Podemos καθώς το United Left Party υποστηρίζει έξοδο της Ισπανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάκτηση της «οικονομικής ισπανικής κυριαρχίας».
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο newrepublic.gr