Ελληνικά
Γράφει ο Δρ.Σπύρος Πλακούδας*, Αντιπρόεδρος Δ.Σ. ΚΕΔΙΣΑ
H Ιντλίμπ, το προπύργιο της (ημιθανούς) αντιπολίτευσης στη βορειοδυτική Συρία, υφίσταται έναν άνευ προηγουμένου όλεθρο. Παρά την εύθραυστη εκεχειρία του Δεκεμβρίου, οι εχθροπραξίες επαναλήφθηκαν τον Ιανουάριο και ήδη το 25% της επαρχίας (μέχρι πρότινος κτήση των τζιχαντιστών της Hayat Tahrir al-Sham – HLTS) έχει ανακαταληφθεί από τον Άσαντ. Η ταχεία προέλαση του τελευταίου έχει θορυβήσει το Ερντογάν δικαίως· τα οχυρά της αντιπολίτευσης εκπορθούνται εντός ημερών (!!!) ενώ παλαιότερα οι αντι-καθεστωτικοί αντάρτες αμύνονταν μέχρις εσχάτων (π.χ. η τετραετής Μάχη του Χαλεπίου).
Η Ιντλίμπ, αν και εκτός του άμεσου ελέγχου της, ήταν μια λίαν χρήσιμη για την Άγκυρα διττά: αφ’ενός ως ανάχωμα έναντι της προώθησης του Άσαντ προς τις δύο επαρχίες υπό έμμεση κατοχή της (βλ. Αφρίν και Αζάζ) και, αφ’ ετέρου, ως «αποθήκη» για περίπου 3,5 εκατομμύρια αμάχους και 50,000 ενόπλους. Η Συμφωνία του Σότσι τον Σεπτέμβριο 2018 ήταν εξ αρχής υπερφιλόδοξη και, ως εκ τούτου, ανεφάρμοστη εκ μέρους της Άγκυρας· ο Ερντογάν απλώς «αγόρασε» πολύτιμο χρόνο (500 ημέρες!), μόνο που μάλλον η περίοδος χάριτος από τον Πούτιν «εξέπνευσε». Και τώρα;
Χάρη στην υποστήριξη του Πούτιν, ο Άσαντ προελαύνει και παρακάμπτει τα αδύναμα παρατηρητήρια των Τούρκων στη νότια Ιντλίμπ. Πλέον ο Αυτοκινητόδρομος Μ5 περιήλθε στην κατοχή του Άσαντ σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ως είθισται, ο Ερντογάν αντέδρασε με τους γνωστούς λεονταρισμούς περί «δυσανάλογης ανταπόδοσης» και απηύθυνε ένα τελεσίγραφο στον Άσαντ για την εκκένωση της Ιντλίμπ έως τα τέλη του μηνός! Και προωθεί κατ’ εξακολούθησιν την μία αυτοκινητοπομπή μετά την άλλη στη βόρεια Ιντλίμπ προς επίρρωσιν του τελεσιγράφου του. Όμως, γνωρίζει και ο ίδιος τα όρια της αντίδρασής του έναντι του Πούτιν – του αληθινού ενορχηστρωτή του Δράματος της Ιντλίμπ – όπως ομολόγησε ο ίδιος σε φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους κατά την επιστροφή του από την Ουκρανία.
Ο Ερντογάν υιοθετεί μια διττή στρατηγική υψηλού ρίσκου – ανάσχεση του Άσαντ μεν, προσεταιρισμός του Πούτιν δε. Ως εκ τούτου, αγωνίζεται ενάντια στον χρόνο ώστε να δημιουργήσει fait accompli στην εν λόγω επαρχία βορείως του Αυτοκινητόδρομου Μ4 ώστε να υποχρεώσει τον Πούτιν να αποδεχθεί ένα Σότσι Νο. 2 (με τα ανάλογα ανταλλάγματα, βέβαια, στα μέτωπα του ΝΑΤΟ, της Λιβύης κτλ.). Θα εξελιχθούν τα πράγματα, όμως, όπως υπολογίζει ο Ερντογάν; Η στρατηγική του Ερντογάν εδράζεται στην πεποίθηση πως ο Πούτιν εκτιμά τη «στρατηγική σχέση» (sic) μεταξύ των δύο χωρών αρκετά ώστε να μην την διαρρήξει … χάριν του Άσαντ.
Ακόμη, όμως, ένα Σότσι Νο. 2 δεν ωφελεί μακροπρόθεσμα την Άγκυρα. Μια μικρή λωρίδα γης κατά μήκος της μακράς Τουρκο-Συριακής μεθορίου δεν προσφέρεται για την μετεγκατάσταση τόσων αμάχων· εδώ στις επαρχίες Αφρίν και Αζάζ μετά βίας συνωστίζονται 1 εκατομμύριο άμαχοι. Συν τοις άλλοις, η ζώνη ασφαλείας θα παραμένει αρκετά ευάλωτη σε μια υπόγεια εκστρατεία του Άσαντ (όπως συμβαίνει στη νότια ζώνη της Ροτζάβα περί την Ράκα) με δολιοφθορές, απαγωγές και προπαγάνδα. Θα γνωρίζουμε την έκβαση του bra-de-fer μεταξύ Άσαντ και Ερντογάν (με διαιτητή τον Πούτιν) λίαν συντόμως …
*Η παρούσα ανάλυση πρωτοδημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» στις 11/02/2020