Περίληψη
Κατά τον 21ο αιώνα, ο ανταρτοπόλεμος αποτελεί δίχως αμφιβολία τον πιο διαδεδομένο τύπο πολέμου ανά την υφήλιο. Οι στρατηγιστές και οι ακαδημαϊκοί επιχειρηματολογούν με ζέση πως ο ανταρτοπόλεμος δύναται να αντιμετωπιστεί καταλληλότερα. Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος (1946-1949) ξεχωρίζει ως μια από τις σπανιότερες περιπτώσεις μιας συντριπτικής και μόνιμης νίκης μιας κυβέρνησης έναντι ενός αντάρτικου κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Το εν λόγω βιβλίο φιλοδοξεί να μελετήσει εις βάθος τους κύριους παράγοντες που προκάλεσαν την ήττα ενός αντάρτικου που κατά το ήμισυ του 1947 παρουσιαζόταν ως ο επικρατέστερος υποψήφιος για νίκη. Εν αντιθέσει με άλλα έργα επί του ιδίου θέματος, το εν λόγω βιβλίο αξιοποιεί την θεωρία των Διεθνών Σχέσεων και της Στρατηγικής ούτως ώστε να ερμηνεύσει τα νέα δεδομένα από αρχεία έως πρότινος απόρρητα κατά έναν τρόπο πλήρη και συνθετικό. Το παρόν βιβλίο, λοιπόν, εξυπηρετεί ένα διττό σκοπό: πρώτον, να ερμηνεύσει ένα αμφιλεγόμενο επεισόδιο της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας αντικειμενικά και, κατά δεύτερον, προσφέρει αναλύσεις για την θεωρία και πρακτική του ανταρτοπολέμου / αντι-ανταρτοπολέμου χρησιμοποιώντας τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο ως μια περιπτωσιολογική μελέτη πρώτης τάξεως.
Δρ Σπυρίδων Πλακούδας – Επίκουρος Καθηγητής Στρατηγικής και Διεθνών Σχέσεων στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Αναλυτής του ΚΕΔΙΣΑ