Ελληνικά
Γράφει ο Βασίλειος Μαρτζούκος*, Αντιναύαρχος ε.α. ΠΝ & Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών(ΕΛΙΣΜΕ)
Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στον ισχυρισμό ότι ο συνδυασμός της ραγδαίας δημογραφικής μας συρρικνώσεως σε συνδυασμό με την μαζική παράνομη μετανάστευση (η οποία θα αυξάνεται ανεξαρτήτως του πολέμου στην Συρία), αποτελεί μακράν την μεγαλύτερη εθνική απειλή αφού δεν κινδυνεύουν απλώς Εθνικά Ζωτικά Συμφέροντα αλλά η επιβίωση τους Έθνους μας.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός ανέρχεται σήμερα στα 7.6 δις κατοίκους και αυξάνεται κατά 83 εκ. ετησίως. Ο πληθυσμός της Αφρικής ανέρχεται σήμερα στο 1.26 δις ενώ το 2100 (με παγκόσμιο πληθυσμό 11.2 δις), θα φθάνει τα 4.5 δις κατοίκους, πλησιάζοντας αριθμητικά τον επίσης αυξανόμενο πληθυσμό της Ασίας. Εάν στις τάσεις αυτές συνυπολογισθεί το χαμηλό βιοτικό επίπεδο αυτών των Ηπείρων το οποίο θα επιτείνουν οι οικολογικές μεταβολές στον πλανήτη, γίνεται αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο τεράστιες μάζες μεταναστών μικρής ηλικίας θα κατευθυνθούν προς την φθίνουσα, γερασμένη και πλούσια Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή εμπειρία δεκαετιών, καταδεικνύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών είναι μουσουλμάνοι, γεγονός το οποίο καθιστά την ένταξή τους σε Δυτικές κοινωνίες (κοσμικό κράτος, Δημοκρατικό κεκτημένο κ.λπ.) τουλάχιστον προβληματική, λόγω διαφορετικού αξιακού συστήματος και κοσμοαντιλήψεως. Ταυτόχρονα το επί δεκαετίες αισιόδοξο άλλοτε πείραμα του πολυπολιτισμού στην Ευρώπη έχει αποτύχει καθ’ ομολογία των σημαντικότερων ηγετών της.
Τα ευρωπαϊκά κράτη διαπιστώνοντας το διαφαινόμενο αδιέξοδο του μεταναστευτικού, εγκαταλείπουν την αλληλεγγύη και ακολουθούν σταδιακά εθνικές προστατευτικές πολιτικές συνάδουσες με το λαϊκό αίσθημα, το οποίο προς το παρόν ωθείται προς ευρωσκεπτικιστικές και ακροδεξιές κατευθύνσεις. Το όλο θέμα θέτει επιτακτικά στους Ευρωπαίους θεμελιώδη ερωτήματα όπως «τι Ευρώπη θέλουμε; Πολυπολιτισμική κοινή αγορά ή Ευρώπη αρχών και αξιών;», «Να γίνει συμβιβασμός και σε τι ποσοστό στις αρχές της κοσμικής φιλελεύθερης Δημοκρατίας;», «Είναι δυνατή η ανάπτυξη Ισλαμοευρωπαϊκής ταυτότητος;», «Πόσο ρεαλιστική είναι η αντικατάσταση του συρρικνούμενου ευρωπαϊκού πληθυσμού με μη αφομοιώσιμους μετανάστες από την Ασία και την Αφρική;».
Ο ελληνικός πληθυσμός με δείκτη γονιμότητος (ΔΓ) 1.28 (απαιτείται ΔΓ 2.1 για διατήρηση του πληθυσμού), μειώνεται κατά 43.000 άτομα ετησίως (ουδέποτε συνέβη στο παρελθόν ακόμη και σε εμπόλεμη περίοδο), με τάσεις επιδεινώσεως. Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, οι αμβλώσεις είναι διπλάσιες των γεννήσεων και περί τα 350.000 ζευγάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα τεκνοποιήσεως. Ο ελληνικός πληθυσμός δεν μειώνεται απλώς αριθμητικά αλλά μεταβάλλεται ραγδαίως ποιοτικά αφού η πληθυσμιακή πυραμίδα αναστρέφεται με αύξηση της τρίτης ηλικίας, τεράστια μείωση πληθυσμού παιδικής ηλικίας, και σημαντική μείωση του ενεργού πληθυσμού με ότι αυτό συνεπάγεται οικονομικά, κοινωνικά και αμυντικά.
Με τις τρέχουσες τάσεις, ο συνδυασμός δημογραφικού και μεταναστευτικού ζητήματος οδηγεί σε κοινωνική αποσταθεροποίηση, σε απώλεια γεωπολιτικού ειδικού βάρους, σε αυτοδιάλυση και αυτοαφοπλισμό των Ελλήνων υπό την ανεύθυνη αδράνεια του πολιτικού μας συστήματος το οποίο αδυνατεί να χαράξει αποτελεσματική σχετική στρατηγική. Η χώρα μας οφείλει να εστιασθεί επειγόντως στην ανατροπή του δημογραφικού κατήφορου, όχι ασφαλώς αντικαθιστώντας τον πληθυσμό με αλλοδαπούς αλλά με σειρά υπαρκτών και εφικτών μέτρων (το Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών έχει εκπονήσει σχετικές προτάσεις).
Στο μείζον εθνικό θέμα της παρανόμου μαζικής μεταναστεύσεως, η Ελλάς δίχως πολιτική, παρακολουθεί παθητικά την μοίρα της βασιζόμενη σε έωλες και μη ελεγχόμενες εικασίες, όπως η τήρηση της συμφωνίας ΕΕ και Ερντογάν (τουρκικό εργαλείο εκβιασμού) και η «ανύπαρκτη» ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η χώρα θα πρέπει να συμβάλει ενεργά σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ευνοϊκής επιλύσεως του μεταναστευτικού (π.χ. επενδύσεις στα κράτη προελεύσεως, κέντρα κρατήσεως εκτός ΕΕ, αποτροπή, αλληλεγγύη κ.λπ.). Σε εθνικό επίπεδο η χώρα μας θα πρέπει το ταχύτερο να καταστεί μη ελκυστική ως προς την παράνομη μετανάστευση. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να θεσπίσει κέντρα φιλοξενίας παρανόμως εισερχομένων μεταναστών σε απομονωμένα μέρη (π.χ. ακατοίκητοι νήσοι, εκτός αστικού ιστού) με ευρωπαϊκή παρουσία, επιτήρηση και δαπάνες άρτιων υποδομών και υπηρεσιών, όπου αυτοί θα παραμένουν, έως ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εξετάσεως αιτημάτων ασύλου ή οι διαδικασίες επαναπατρισμού τους. Οι οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να απολαμβάνουν πλήρως τα ατομικά τους δικαιώματα αλλά επ’ ουδενί ως διακριτές συλλογικότητες. Θα πρέπει επιπλέον να θεσπισθούν απαιτητικά μέτρα προσαρμογής στον τρόπο ζωής της φιλοξενούσης χώρας μας (αρχές Δημοκρατίας, κοσμικού κράτους, Συνταγματικές διατάξεις), ως προϋπόθεση παραμονής τους. Τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις αποδόσεως ελληνικής ιθαγένειας θα πρέπει να αυστηροποιηθούν (σύμφωνα με πρότυπα επιλεγμένων ευρωπαϊκών χωρών).
Είναι άμεσα ορατός ο κίνδυνος στο εγγύς μέλλον (πριν την λήξη του 21ου αιώνα) οι αγέννητες γενεές Ελλήνων να αδυνατούν όχι μόνο να απολαύσουν τον ευλογημένο αυτό τόπο όπως εμείς αλλά ούτε απλώς να επιβιώσουν. Αιτία η ρηχή και επιλεκτική ευαισθησία της γενιάς μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού αυτή συμπεριλαμβάνει το σύνολο των αναξιοπαθούντων του πλανήτου αλλά εξαιρεί τους απογόνους μας απλώς επειδή έχουν την ατυχία να μην έχουν ακόμη γεννηθεί.
* Η δημοσίευση της παρούσης ανάλυσης του κ.Βασιλείου Μαρτζούκου Αντιναυάρχου ε.α. και Προέδρου του ΕΛΙΣΜΕ πραγματοποιείται μέσα στα πλαίσια της συνεργασίας του ΚΕΔΙΣΑ με το ΕΛΙΣΜΕ σε επίπεδο cross-posting αναλύσεων.