Γράφει ο Μιχαήλ Χατζηάστρου, Κύριος Ερευνητής ΚΕΔΙΣΑ
Από τα ισλαμικά κράτη που δεν ανήκουν στον Αραβικό Κόσμο το Πακιστάν είναι το κράτος εκείνο με το οποίο η Τουρκία διατηρεί τους πλέον στενούς δεσμούς. Οι σχέσεις τους ξεκινούν ήδη από τον 16ο αιώνα με την υποστήριξη των Οθωμανών στους Ινδούς Μουσουλμάνους που στη συνέχεια δημιούργησαν το κράτος του Πακιστάν. Με τη σειρά τους οι Ινδοί Μουσουλμάνοι υποστήριξαν τους Οθωμανούς στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-78, στον Ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897 και στους βαλκανικούς πολέμους το 1912. Κατά την εισβολή στην Κύπρο το Πακιστάν προσφέρθηκε να παράσχει υποστήριξη στην Άγκυρα και δήλωσε πρόθυμο να αποστείλει στρατεύματα προς υποστήριξη των επιχειρήσεων.
Τα δύο κράτη έχουν υπογράψει πλήθος στρατιωτικών συνεργασιών με σημαντικότερες αυτές του εκσυγχρονισμό των πακιστανικών μαχητικών αεροσκαφών F-16 από την Τουρκία και την πώληση των τουρκικών ελικοπτέρων ATAK 129 στο Πακιστάν (Khan, 2020: 14-24). Το 2021 υπογράφηκε συμφωνία συμπαραγωγής των επιθετικών drone τύπου Anka (Bisht, 2021) και το 2022 το Πακιστάν ανακοίνωσε την προμήθεια drone τύπου Bayraktar BT2 για την ένταξη τους στην αεράμυνα της χώρας (Kadidal & Parakala, 2022). Το Πακιστάν, με τη συμμετοχή του σε κοινές ναυτικές ασκήσεις με την Τουρκία σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο (Λυκοκάπης, 2020), επικουρεί στην υλοποίηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας». Το γεγονός ότι αποτελεί πυρηνική δύναμη και οι διαρροές ότι ήδη βρίσκεται σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου με την Τουρκία για την μεταφορά πυρηνικής τεχνολογίας σε αυτήν (Shukla, 2021) δεν αφήνει στην Ελληνική πλευρά περιθώρια εφησυχασμού για το βάθος των σχέσεών τους και το βαθμό αλληλεγγύης σε περίπτωση νέας αντιπαράθεσης Ελλάδος-Τουρκίας.