Ελληνικά
Ο Ιδρυτής & Πρόεδρος Δ.Σ. του ΚΕΔΙΣΑ Ανδρέας Γ.Μπανούτσος παραχώρησε συνέντευξη στον ιστότοπο Geopolitics & Daily News και τη δημοσιογράφο Γιώτα Χουλιάρα για τις τρέχουσες διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης
-Μακεδονικό ή Σκοπιανό Ζήτημα; Ποια είναι η σωστή ονομασία;
Ιστορικά η σωστή ονομασία είναι Μακεδονικό Ζήτημα. Μακεδονικό Ζήτημα είναι η ονομασία με την οποία έγινε διεθνώς γνωστό το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη Βαλκανική αμέσως μετά τη Συνθήκη του Βερολίνου το 1878 και ειδικότερα στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας μεταξύ των κρατών της περιοχής, Ελλάδος, Βουλγαρίας, Σερβίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το Μακεδονικό Ζήτημα ήταν επιμέρους θέμα του γενικότερου Ανατολικού Ζητήματος που φάνηκε να είχε λήξει με το τέλος του Α” Παγκοσμίου Πολέμου και τη συνεπακόλουθη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επανεμφανίσθηκε στο προσκήνιο αμέσως με τη λήξη του Β” Παγκοσμίου Πολέμου με την απόφαση του στρατάρχη Τίτο να διαχωρίσει από τη Σερβία την περιοχή που μέχρι τότε ονομαζόταν Vardar Banovina χορηγώντας της καθεστώς ομόσπονδης οντότητας εντός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και μετονομάζοντάς την σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Ταυτόχρονα δια του εκπαιδευτικού συστήματος επιχείρησε να καλλιεργήσει στις νέες γενιές το πλαστό ιδεολόγημα περί ξεχωριστού «Μακεδονικού έθνους» και «Μακεδονικής γλώσσας». Με την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας το 1991 η ομόσπονδη συνιστώσα «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» κήρυξε την ανεξαρτησία της και μετονομάστηκε σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Έκτοτε το Μακεδονικό Ζήτημα έλαβε νέα διάσταση καθώς η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» απέκτησε κρατική οντότητα και ήρθε στην επιφάνεια το θέμα της ονοματολογικής διαφοράς με την Ελλάδα.
-Γιατί επανήλθε τώρα το θέμα της ονομασίας και, μάλιστα, σχεδόν επιτακτικά;
Το θέμα της ονομασίας επανήλθε επιτακτικά στην παρούσα χρονική συγκυρία γιατί οι ΗΠΑ επιθυμούν να ενταχθεί το κράτος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ εντός του 2018. Πιο συγκεκριμένα επιθυμούν να έχει επιλυθεί το ζήτημα της ονοματολογικής διαφοράς μεταξύ Ελλάδος-Σκοπίων πριν από την προσεχή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες τον Ιούλιο του 2018, προκειμένου με επιλυμένο το ονοματολογικό να μπορέσει το ΝΑΤΟ ομόφωνα να απευθύνει πρόσκληση στα Σκόπια για ένταξη στη Συμμαχία. Οι λόγοι για τους οποίους οι ΗΠΑ επιθυμούν την άμεση ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι κυρίως γεωπολιτικοί και σχετίζονται με την στρατηγική τους για ανάσχεση της Ρωσικής και Κινεζικής επιρροής στην περιοχή των Βαλκανίων.
-Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης πιστεύετε ότι θα παίξει ρόλο στην διπλωματική συζήτηση της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα;
Οπωσδήποτε η μαζική συμμετοχή του Ελληνικού λαού στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018 με κύριο αίτημα την μη χρήση του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων δεν μπορεί να αγνοηθεί από την Ελληνική κυβέρνηση στην τρέχουσα διαπραγμάτευση για την επίλυση της ονοματολογικής διαφοράς. Εκτιμώ επίσης ότι η μεγαλειώδης συμμετοχή του Ελληνικού λαού στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης θα στείλει και ένα μήνυμα προς τους φίλους και συμμάχους μας στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ για άσκηση πιέσεων κυρίως προς την πλευρά των Σκοπίων αν πράγματι επιθυμούν επίλυση της διένεξης και ένταξη της γείτονος στη Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία.
-Στο μεταξύ, νέο αίτημα για έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που έχουν καταφύγει στη χώρα μας υπέβαλλε η Τουρκία. Πιστεύετε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί σημείο καμπής για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις; Μπορεί η χώρα μας να βγει κερδισμένη διπλωματικά;
Κατά την εκτίμησή μου το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αποτελεί σημείο καμπής στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ωστόσο δίνει λαβή στην Άγκυρα να ασκεί πιέσεις και να προκαλεί την χώρα μας. Η Ελληνική κυβέρνηση με όπλο την απόφαση της ανεξάρτητης Ελληνικής Δικαιοσύνης περί μη έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών θα πρέπει να αντισταθεί στις πιέσεις και να αγνοήσει τις απειλές και τις προκλήσεις του «σουλτάνου» Ερντογάν.
-Ο Ερντογάν, παρά τα όποια προβλήματα έχει στο εσωτερικό της χώρας του, καταφέρνει να επιβιώνει με διάφορους τρόπους. Πρόσφατα ξεκίνησε στρατιωτική επιχείρηση στη Βόρεια Συρία, επαναλαμβάνοντας την Ασπίδα του Ευφράτη. Θα υπάρξουν αντιδράσεις από την διεθνή κοινότητα; Ή απλά οι Κούρδοι της περιοχής θα αφεθούν στις ορέξεις του Τούρκου Προέδρου;
Το γεωπολιτικό παίγνιο που παίζεται στη Συρία επί σχεδόν μία 7ετία είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση με την επωνυμία «Κλάδος Ελαίας» κατά των Κούρδων του YPG (τους οποίους θεωρεί «ξαδέλφια» του PKK) προκειμένου να αποτρέψει τη δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους των Κούρδων στη Βόρεια Συρία το οποίο συν τω χρόνω θα είχε αλυτρωτικές βλέψεις και για εδάφη της Τουρκικής επικράτειας που κατοικούνται από συμπαγείς Κουρδικούς πληθυσμούς. Οι ΗΠΑ επιθυμούν τη δημιουργίας ενός τέτοιου Κουρδικού κρατικού μορφώματος προκειμένου να επιτύχουν το διαμελισμό της Συρίας και να αποδυναμώσουν τον σύμμαχο της Ρωσίας Μπασάρ Αλ Άσαντ. Από την άλλη πλευρά δεν μπορούν ευθέως να εναντιωθούν στην Τουρκία γιατί τύποις τουλάχιστον είναι ακόμα σύμμαχός τους στο ΝΑΤΟ. Η Ρωσία αφήνει την επιχείρηση των Τούρκων να εξελιχθεί χωρίς να επεμβαίνει γιατί γνωρίζει ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα επί της ουσίας θα βγει ωφελημένη. Αν χάσει η Τουρκία τότε θα βαθύνει το ρήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας γιατί οι Τούρκοι θα θεωρήσουν ότι νίκησαν οι Κούρδοι του YPG χάρη στην υποστήριξη των ΗΠΑ. Αν νικήσει η Τουρκία τους Κούρδους του YPG τότε η Ρωσία θα έχει αποφύγει τη δημιουργία μίας φιλο-αμερικανικής Κουρδικής ημι-κρατικής οντότητας στη βόρεια Συρία και ως αποτέλεσμα η Συρία θα παραμείνει ένα ενιαίο και κυρίαρχο κράτος υπό την ηγεσία του στενού της συμμάχου Άσαντ.
-Την ίδια ώρα στην Ευρώπη η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται ότι έχασε πολύτιμο χρόνο στην προσπάθεια της να σχηματίσει κυβέρνηση. Τον χρόνο αυτό μοιάζει να εκμεταλλεύεται ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν. Μπορεί η Γαλλία να διεκδικήσει ηγετική θέση στη Γηραιά ήπειρο;
Ο νέος Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δεν έχει κατά την εκτίμησή μου το πολιτικό ανάστημα ενός Σαρλ Ντε Γκωλ ώστε να ισχυριστεί κάποιος ότι η Γαλλία μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις ηγετική θέση στην Ευρώπη. Η Γερμανία σύντομα θα συγκροτήσει νέα κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού CDU-CSU και SPD και θα αναλάβει εκ νέου ηγετική θέση στην ΕΕ.
Πηγή: http://geopolitics.iisca.eu/?p=1270