Ελληνικά
Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Γ.Μπανούτσος, Ιδρυτής & Πρόεδρος Δ.Σ. ΚΕΔΙΣΑ
Η Ελλάδα και ολόκληρος ο πλανήτης ζει στους ρυθμούς της πανδημίας COVID-19 η οποία πέρα από μία πολύ σοβαρή κρίση Δημόσιας Υγείας έχει τεράστιες Γεωπολιτικές και Γεωοικονομικές προεκτάσεις. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει την «πολυτέλεια» να αντιμετωπίζει μόνο αυτή την κρίση αλλά αντιμετωπίζει ταυτόχρονα δύο ακόμα κρίσεις που απειλούν ευθέως την εθνική της ασφάλεια. Η μία κρίση αφορά τις διαρκώς επιδεινούμενες Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις και η δεύτερη κρίση που συνδέεται με την πρώτη αφορά την ασύμμετρη απειλή των μαζικών παράνομων μεταναστευτικών ροών τις οποίες η Τουρκία έχει εργαλειοποιήσει συστηματικά εις βάρος της χώρας μας. Η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις κρίσεις αυτές χρειάζεται συμμάχους. Η χώρα μας από το 1952 αποτελεί μέλος της μεγαλύτερης πολιτικο-στρατιωτικής συμμαχίας στην ανθρώπινη ιστορία, του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα επί δεκαετίες υπήρξε αξιόπιστος εταίρος του ΝΑΤΟ και σημαντικός πυλώνας για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.
Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο τον Δεκέμβριο του 2019 ο Έλληνας πρωθυπουργός κ.Κυριάκος Μητσοτάκης ορθά επισήμανε ότι το ΝΑΤΟ στη σύγχρονη εποχή πρέπει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά νέες προκλήσεις περιλαμβανομένης της μαζικής παράνομης μετανάστευσης. Ανέφερε επίσης ότι η Ελλάδα παρά τη σοβαρή οικονομική κρίση που πέρασε την τελευταία δεκαετία εκπλήρωσε τις Συμμαχικές της υποχρεώσεις στο ακέραιο και διατήρησε τις αμυντικές της δαπάνες στο ύψος του 2% του ΑΕΠ. Αποτελεί προσωπική επιτυχία για τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι στην κοινή δήλωση των ηγετών του ΝΑΤΟ γίνεται για πρώτη φορά αναφορά στην παράνομη μετανάστευση ως πρόκληση ασφαλείας για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Ωστόσο, σήμερα σχεδόν τέσσερις μήνες μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ οι προτεραιότητες της Συμμαχίας φαίνεται να στρέφονται σε τομείς που δεν εξυπηρετούν άμεσα τα εθνικά μας συμφέροντα. Αναφέρομαι κυρίως στη χρηματοδότηση των πρωτοβουλιών για διεύρυνση του ΝΑΤΟ σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Ουκρανία, Γεωργία, Μολδαβία) και στα Βαλκάνια (Κόσοβο), καθώς και στην οικονομική ενίσχυση της Βορειοανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας. Οπωσδήποτε οι προτεραιότητες αυτές είναι σημαντικές για τη Συμμαχία στο σύνολο της και δεν μπορούν να αγνοηθούν. Επειδή όμως ζούμε σε ένα κόσμο όπου οι οικονομικοί πόροι δεν είναι απεριόριστοι, η δαπάνη πόρων για τις πρωτοβουλίες αυτές συνεπάγεται μείωση των διαθέσιμων πόρων για άλλες προτεραιότητες όπως αυτή της αντιμετώπισης της μαζικής παράνομης μετανάστευσης, ένα ζήτημα που είναι φλέγον για την Ελλάδα και απειλεί άμεσα την εθνική της ασφάλεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόκληση ασφαλείας της μαζικής παράνομης μετανάστευσης δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα αλλά και τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ που ανήκουν γεωγραφικά στην Ευρώπη.
Συμπερασματικά, η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επισημάνει στους φίλους και εταίρους της στο ΝΑΤΟ την αναγκαιότητα να υπάρξει μία πιο ισορροπημένη κατανομή του ΝΑΤΟικού προϋπολογισμού έτσι ώστε να χρηματοδοτηθούν και οι προσπάθειες της Συμμαχίας για την αντιμετώπιση της μαζικής παράνομης μετανάστευσης στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.